Villa Igiea, a Rocco Forte Hotel

Falcone Borsellino Airport (IATA: PMO) of gewoon Palermo Airport, ligt in Punta Raisi, 35 km/22 mijl ten noordwesten van Palermo, de hoofdstad van het Italiaanse eiland Sicilië. Het is de 8e Italiaanse luchthaven met 7.018.087 passagiers die in 2019 worden afgehandeld.

Het Normandische paleis werd rond de 10e eeuw gebouwd door de Arabische emirs. De Normandische koningen kozen het als residentie en zagen het als een fort, maar ook als een verblijfplaats met uitzonderlijke weelderigheid en verfijning. Voor hun architectuur maakten ze gebruik van de technische beheersing van moslimpersoneel, waardoor „Arabisch-Normandische kunst” werd gegenereerd. Het gebouwencomplex dat nu het Koninklijk Paleis vormt, is het resultaat van toevoegingen tussen de 16e en 17e eeuw, waardoor het een consistente uitstraling krijgt. Naast de prachtige Palatijnse kapel, kan men in het paleis ook de Sala d'Ercole (Hercules Hall) bewonderen, gebouwd in 1560 en zo genoemd vanwege de aanwezigheid van schilderijen van Giuseppe Velasquez met scènes van de mythologische held; de Sala de Duca di Montalto (hertog van Montalto Hall) versierd met fresco's van Pietro Novelli, de Sala dei Viceré (Viceroy Hall) waar 21 portretten van de onderkoningen, presidenten en luitenanten van het koninkrijk te zien zijn; de Sala di Re Ruggero (koning Roger Hall) waar de muren en gewelven zijn bedekt met mozaïeken met naturalistische motieven, op een bed van gouden tegels; de Sala della Regina (Queen Hall) in Pompeiaanse stijl en met schilderijen van Giuseppe Patania, enzovoort. De Torre Pisana herbergt het Astronomisch Observatorium sinds 1791. Sinds 1946 organiseert het Normandische paleis de Siciliaanse Region Assembly en is het ontmoetingspunt van het Siciliaanse parlement, dat glorie als de oudste van Europa is, gevormd door koning Roger in 1140.

Marina Villa Igiea is de jachthaven van Palermo. De strategische ligging, in het hart van de Middellandse Zee, maakt het een referentiepunt voor talloze routes. Marina Villa Igiea ligt op een steenworp afstand van het centrum en op slechts veertig minuten rijden van de internationale luchthaven van Palermo. Het biedt 400 volledig uitgeruste ligplaatsen voor boten tot 75 meter, terwijl een nieuwe pier binnenkort megayachts tot 120 meter LOA zal verwelkomen. Een indrukwekkend project van uitbreiding en verbetering van diensten verandert de plaats geleidelijk in een van de meest prestigieuze en belangrijke jachthavens in de Med. Marina Villa Igiea maakt deel uit van de schilderachtige wijk Acquasanta, ten noorden van de industriële haven, en wordt beschut door de bergen rondom Palermo en door twee golfbrekers. Het beroemde, luxueuze vijfsterren Grand Hotel Villa Igiea ligt net achter de haven.

De kathedraal wordt beschouwd als „Geschiedenisboek van Palermo”, omdat alle dominaties die door de eeuwen heen de controle hebben overgenomen sporen van hun aanwezigheid hebben achtergelaten: de constructie dateert uit 1184. De zuidelijke gevel (die tegenover de Via Vittorio Emanuele) is bijzonder suggestief, met zijn prachtige portiek, voltooid in 1453, vertegenwoordigt een meesterwerk van Catalaanse gotiek (de zogenaamde gotico fiorito) en met een marmeren balustrade rondom het belangrijkste gebied van de kathedraal, toegevoegd door Vincenzo Gagini in 1574 en later versierd met beelden van Siciliaanse mannelijke en vrouwelijke heiligen. Het brede binnengebied werd radicaal getransformeerd tussen 1781 en 1801, waardoor het barokke concept van de ruimte een correcte neoklassieke verhouding kreeg, waarbij de koepel het fundamentele element van evenwicht is. De koninklijke graven in rode porfier zijn van opmerkelijk belang, die van Frederik II in het bijzonder, evenals de kapel met de zilveren urn van St. Rosalia, patroonheilige van Palermo, die elke 15 juli in processie wordt gedragen, het heiligwaterlettertype gemaakt door Domenico Gagini in de 15e eeuw met een schelp- gevormde bassin en reliëfs die het doopsel van Jezus en de aankondiging vertegenwoordigen; het Hoge Altaar uit 1794 in halfeste stenen en fijne bossen, en de schat, gevuld met heilige gewaden, kelken, breviaries, ostensories en meer, meestal daterend uit de 16e, 17e en 18e eeuw. Een object dat zeker van groot belang is, is de tiara van Constance van Aragon, die werd gevonden in haar graf.

Het centraal station van Palermo is het centraal station van de stad Palermo. Het ligt in het hart van de stad, aan het Piazza Giulio Cesare. Het is ook het station van oorsprong van de lijn voor de luchthaven Palermo-Falcone Borsellino en van de grootstedelijke spoorwegdienst.

De kerk van Sint-Jan van de Kluizenaars (San Giovanni degli Eremiti), een van de meest vooraanstaande middeleeuwse gebouwen van Palermo en een van de meest symbolische monumenten van de stad, werd gebouwd in het Normandische tijdperk, van 1130 tot 1148, onder het bewind van Roger II, en onderging later een radicale restauratie door Giuseppe Patricolo, in 1882. De binnenste structurele module van de kerk wordt gegeven door een kubische structuur bedekt door een koepel. Deze module wordt vijf keer herhaald: twee keer in het gangpad van het enkele schip en drie keer in het transept. De nevenschikking van het plein, dat de aarde vertegenwoordigt, met de cirkel, die de lucht vertegenwoordigt, komt terug in de Fatimidische islamitische cultuur en in de Byzantijnse cultuur. Het interieur is kaal en verzameld. Het middenschip wordt horizontaal verdeeld door een stevige puntige boog die identiek is aan die aan de voorkant van het transept. De laatste heeft drie halfronde apsen, waarvan alleen de middelste wordt uitgesproken aan de buitenkant buiten de structuur van de muur. Het klooster, van onzekere datering, mogelijk uit de 18e eeuw, is verbonden aan de kerk. Het klooster is rechthoekig, met puntige bogen op dubbele kolommen.

Gelegen op de eerste verdieping van het Normandische Paleis, werd de Palatijnkapel gebouwd van 1130 tot 1132 onder het bewind van Roger II als de belangrijkste kapel van het Koninklijk Paleis. In 1132 werd het verheven tot een parochiekerk en gewijd aan de heiligen Petrus en Paulus, maar in de loop der jaren werd de dubbele toewijding vergeten en werd de parochie gewoon bekend als Sint-Pieter. Het feit blijft echter dat het rechterschip is versierd met afleveringen uit het leven van St. Paul, en het linkerschip met afleveringen uit het leven van St. Peter. De kapel vertegenwoordigt de succesvolle condensatie van de Normandische heersers van hun streven om de culturele wereld te herstellen die relevant is voor het christelijk geloof, tegelijkertijd puttend uit de ervaring van de moslimwereld om luxueuze decoraties te creëren die de koninklijke macht waardig zijn. De kapel is volledig bedekt met een fascinerende gouden mozaïekdecoratie gemaakt door bekwame Byzantijnse ambachtslieden, en presenteert religieuze iconografische thema's met een majestueuze Christpantocrator die boven de kapel uittorent, omringd door engelen en aartsengelen. De kapel heeft drie beuken gescheiden door tien kolommen, vijf aan elke kant, in Egyptisch graniet. De mozaïekbestrating volgt een ontwerp dat continu herhaalde identieke motieven vertegenwoordigt; degene aan de voet van de koepel is bijzonder interessant en weelderig, met een geometrisch ontwerp van duidelijke Byzantijnse inspiratie. Het luxe plafond is in Muqarnas-stijl, met schilderijen in islamitische stijl: twee rijen grote achtpuntige stervormige panelen die kleinere gelobde koepels sluiten met acht gebogen wiggen; de ster bestaat uit twee gezichten, de binnenste versierd met geometrische decoraties en de buitenste met Kufic-schrift, typisch van oud Arabisch decoratief schrift.

De kerk van Santa Maria dell'Ammiraglio (Heilige Maria van de Admiraal) werd gebouwd in 1143 door George van Antiochië, admiraal van koning Roger II. In de 15e eeuw werd het gegeven aan het nabijgelegen klooster van Benedictijner nonnen, opgericht in 1994 door Goffredo en Eloisa Martorana; sindsdien staat de kerk ook bekend als „Martorana”. Het gebouw is samengesteld door het heiligdom, die zijn oorspronkelijke vierkante structuur behoudt met zijn koepel ondersteund door vier grote puntige bogen, typisch voor de Arabisch-Normandische stijl, en door barokke beuken, toegevoegd aan het einde van de 17e eeuw die het ingangsatrium bedekte, zoals de kerk aanvankelijk werd geïntroduceerd door een open binnenplaats met een klokkentoren, die toen werd verhoogd in de 14e eeuw, en die in de 16e eeuw de hoofdingang van de kerk werd. Het brede interieur heeft drie beuken met een koor bij de ingang ondersteund door zuilen afkomstig van eerdere Normandische gebouwen. De Byzantijnse mozaïeken die een deel van het interieur bedekken, zijn van groot belang, evenals de 17e-eeuwse fresco's op het subkoor, van Olivio Sozzi en Guglielmo Borremans. De diepliggende vierhoekige pastorie, daterend uit 1685, is versierd met veelkleurig ingelegd marmer; het altaar heeft een kostbare lapis lazuli tabernakel uit het einde van de 17e eeuw, en daarboven is de Raphaelite-stijl „Ascension”, geschilderd in 1533 door Vincenzo da Pavia. De kerk behoort tot de Eparchy van Piana degli Albanesi, een Grieks-Byzantijns rite katholiek bisdom behorend tot de Siciliaanse Byzantijnse kerk. De restauratiewerkzaamheden zijn onlangs voltooid.