Conrad London St. James

Ons conciërgeteam adviseert u graag over de mooiste wandelingen in St Jame's Park, op enkele minuten van het hotel.

De London Eye is een gigantisch reuzenrad op de zuidelijke oever van de Theems in Londen. Ook bekend als het Millennium Wheel, was de officiële naam oorspronkelijk de British Airways London Eye, daarna de Merlin Entertainments London Eye, tussen januari 2011 en augustus 2014 de EDF Energy London Eye en heet nu de London Eye. Vanaf eind januari 2015 wordt de London Eye gesponsord door Coca-Cola. [8] De hele structuur is 135 meter (443 ft) hoog en het wiel heeft een diameter van 120 meter (394 ft). Bij de bouw in 1999 was het het hoogste reuzenrad ter wereld. De hoogte werd overtroffen door de 160 m (520 ft) Star of Nanchang in 2006, de 165 m (541 ft) Singapore Flyer in 2008 en de 167,6 m (550 ft) High Roller (Las Vegas) in 2014. In tegenstelling tot de grotere wielen van Nanchang en Singapore wordt de Eye door slechts aan één kant ondersteund door een A-frame en wordt het door de operators omschreven als „het hoogste vrijdragende observatiewiel ter wereld”. [9]

De iconische bezienswaardigheid van Londen, Westminster Abbey en de Houses of Parliament, op slechts 2 minuten lopen van Conrad London St James.

Big Ben is de bijnaam voor de Grote Klok aan de noordkant van het Palace of Westminster in Londen, en wordt vaak uitgebreid om te verwijzen naar de klok en de klokkentoren. De toren is officieel bekend als de Elizabeth Tower en is als zodanig hernoemd om het diamanten jubileum van Elizabeth II te vieren (voordat de toren in 2012 werd hernoemd tot simpelweg „Clock Tower”). De toren bevat de grootste klokkenklok met vier gezichten ter wereld en is de op twee na hoogste vrijstaande klokkentoren. De toren is uitgegroeid tot een van de meest prominente symbolen van het Verenigd Koninkrijk en staat vaak op de voorgrond van films die zich afspelen in Londen.

De iconische Big Ben ligt op slechts vijf minuten lopen van het hotel.

Trafalgar Square (/̄trəˈfæl̄ər/ trə-fal-gər) is een openbare ruimte en toeristische attractie in het centrum van Londen, gebouwd rond het gebied dat voorheen bekend stond als Charing Cross. Het bevindt zich in de City of Westminster. In het midden staat Nelson's Column, die aan de basis wordt bewaakt door vier leeuwenbeelden. Op het plein staan een aantal herdenkingsbeelden en sculpturen, terwijl op een plint, die sinds de bouw in 1840 leeg is gebleven, The Fourth Plinth, sinds 1999 hedendaagse kunst wordt tentoongesteld. Het plein wordt ook gebruikt voor politieke demonstraties en gemeenschapsbijeenkomsten, zoals de viering van oudejaarsavond. De naam herdenkt de Slag bij Trafalgar, een Britse zeeoverwinning van de Napoleontische oorlogen op Frankrijk en Spanje die plaatsvond op 21 oktober 1805 voor de kust van Kaap Trafalgar in Los Canos de Meca, een stad in de gemeente Vejer de la Frontera (sinds 1940 in de gemeente Barbate), Cadiz, Spanje. De oorspronkelijke naam zou „King William the Fourth's Square” zijn geweest, maar George Ledwell Taylor suggereerde de naam „Trafalgar Square”. [1] In de jaren 1820 schakelde George IV architect John Nash in om het gebied te herontwikkelen. Nash ontruimde het plein als onderdeel van zijn Charing Cross Improvement Scheme. De huidige architectuur van het plein is te danken aan Sir Charles Barry en werd voltooid in 1845. Trafalgar Square is eigendom van de Queen in Right of the Crown en wordt beheerd door de Greater London Authority, terwijl Westminster City Council eigenaar is van de wegen rond het plein, inclusief het voetgangersgebied van de North Terrace. [2] Het maakt deel uit van het bedrijfsverbeteringsdistrict Northbank. [3]

Buckingham Palace (VK /ˈbÿk̄̄̄̄̄m/ /ˈpæl̄s/ [1] [2]) is de Londense residentie en belangrijkste werkplek van de monarchie van het Verenigd Koninkrijk. [3] Gelegen in de City of Westminster, is het paleis vaak het centrum van staatsgelegenheden en koninklijke gastvrijheid. Het was een aandachtspunt voor het Britse volk in tijden van nationale vreugde. Oorspronkelijk bekend als Buckingham House, was het gebouw dat de kern vormt van het huidige paleis een groot herenhuis gebouwd voor de hertog van Buckingham in 1703 op een terrein dat al minstens 150 jaar in privébezit was. Het werd vervolgens in 1761 door koning George III [4] aangekocht als privéwoning voor koningin Charlotte en stond bekend als „The Queen's House”. In de 19e eeuw werd het vergroot, voornamelijk door architecten John Nash en Edward Blore, die drie vleugels rond een centrale binnenplaats vormden. Buckingham Palace werd uiteindelijk het officiële koninklijk paleis van de Britse monarch na de toetreding van koningin Victoria in 1837. De laatste belangrijke structurele toevoegingen werden gedaan aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw, waaronder het oostfront, dat het bekende balkon bevat waarop de koninklijke familie traditioneel samenkomt om menigten buiten te begroeten. De paleiskapel werd echter verwoest door een Duitse bom tijdens de Tweede Wereldoorlog; de Queen's Gallery werd op de site gebouwd en in 1962 voor het publiek geopend om kunstwerken uit de Royal Collection tentoon te stellen. De originele interieurontwerpen uit het begin van de 19e eeuw, waarvan er vele nog steeds bewaard zijn gebleven, omvatten op grote schaal gebruik van felgekleurde scagliola en blauwe en roze lapis, op advies van Sir Charles Long. Koning Edward VII hield toezicht op een gedeeltelijke herinrichting in een crème- en goudkleurenschema van Belle Époque. Veel kleinere receptieruimtes zijn ingericht in de stijl van het Chinese regentschap met meubels en accessoires afkomstig van het Royal Pavilion in Brighton en van Carlton House. De Buckingham Palace Garden is de grootste privétuin in Londen.

Sinds 1832 staat er op deze plek een theater, oorspronkelijk bekend als Moy's Music Hall, ruim voor de komst van de spoorwegen. Deze werd vervolgens in 1863 omgedoopt tot The Royal Standard Music Hall. In 1886, toen Victoria Street en Victoria Station werden gebouwd, werd het theater gesloopt en werd de herbouwde Royal Standard Music Hall „de meest comfortabele entertainmentzaal in Londen... kosten zijn niet gespaard”.