Hotel Arts Barcelona

Op 16 juni 1900 werd begonnen met het creëren van toegang tot de top van Tibidabo, met de bouw van een tram - in de volksmond bekend als de „Tramvia Blau” (blauwe tram) - en een kabelbaan. Tegelijkertijd werd op de top van de berg verder gewerkt aan de landschapsarchitectuur en de bouw van gebouwen en terrassen. Op 29 oktober 1901 werden de nieuwe faciliteiten officieel geopend. Interessant genoeg bleek de kabelbaan de eerste hoofdattractie van het pretpark te zijn, omdat het in die tijd een innovatief vervoermiddel was. In datzelfde jaar verschenen ook de eerste vrijetijdsvoorzieningen, zoals de automatische weegschalen en kaartautomaten. In het eerste decennium werden kleine attracties geïntroduceerd, zoals telescopen en verrekijkers, schommels, de Flobert-schietgalerij, bowling, spiegels, automaten, het postduivenstation, en allerlei soorten evenementen: waaronder Clavé-koren, militaire bands, orkesten en ballonvaarten. Er werden nieuwe gebouwen geopend, zoals het Gran Café Restaurant Tibidabo en het Hotel Restaurant Coll, evenals een grote evenementenhal, waarbinnen ze tevergeefs probeerden een casino te openen.

Meer dan 3000 werknemers kregen de opdracht om aan het project te werken en minder dan 1 jaar later werd de magische fontein geboren. De eerste uitvoering van de magische fontein van Montjuïc (Font màgica de Montjuïc in het Catalaans) vond plaats op 19 mei 1929 tijdens de Grote Wereldtentoonstelling. De ontwerper Carles Buigas diende zijn plannen een jaar voor de tentoonstelling in en velen vonden het project te ambitieus om te worden gemaakt, laat staan op tijd voltooid. De magische fontein is een spectaculaire weergave van kleur, licht, beweging, muziek en wateracrobatiek - als je deze elementen in precies de juiste combinaties mengt, krijg je pure magie! De magische fontein is een „must see” als je naar Barcelona komt en een echte aanrader.

Het nieuwe stadion van Barça verving hun oude terrein, Les Corts, dat met een capaciteit van slechts 48.000 te klein was om tegemoet te komen aan de belangstelling van een team onder leiding van de Hongaarse ster Ladislao Kubala. Het stadion werd ontworpen door architecten Francesc Mitjans Miró en Josep Soteras Mauri, in samenwerking met Lorenzo García Barbón, en werd gebouwd tussen 1955 en 1957 met voornamelijk beton en ijzer. Het hele project kostte maar liefst 288 miljoen peseta's, wat betekende dat de club de volgende jaren zwaar in de schulden zou zitten. Hoewel het oorspronkelijk de officiële naam 'Estadi de FC Barcelona' zou gaan dragen, werd het al snel in de volksmond bekend als het 'Camp Nou' (het 'nieuwe terrein'), in tegenstelling tot het oude huis van de club in Les Corts. Pas in het seizoen 2000/2001 werd, na een stemming per post door het clublidmaatschap, besloten om 'Camp Nou' de officiële naam van het stadion te maken. Van de 29.102 stemmen die de club kreeg, gaven 19.861 (68,25%) de voorkeur aan Camp Nou boven Estadi de FC Barcelona. De maximale hoogte van het stadion is 48 meter en heeft een oppervlakte van 55.000 vierkante meter (250 meter lang en 220 meter breed). In overeenstemming met de UEFA-voorschriften is het speelveld verkleind tot 105 meter x 68 meter. Met een capaciteit van 99.354 is het nu het grootste stadion van Europa. De totale capaciteit is in de loop der jaren echter gevarieerd als gevolg van verschillende wijzigingen. Toen het in 1957 voor het eerst werd geopend, bood het onderdak aan 93.053 toeschouwers, wat zou worden verhoogd tot 120.000 in 1982 ter gelegenheid van de FIFA World Cup. Door de invoering van nieuwe regels die staanplaatsen verbieden, werd de capaciteit van het stadion aan het eind van de jaren negentig echter teruggebracht tot iets minder dan 99.000. In het seizoen 1998-1999 erkende de UEFA de diensten en faciliteiten in Camp Nou door het een vijfsterrenstatus toe te kennen. In heel Spanje zijn er maar vier andere stadions die dat kunnen claimen, het Olympisch Stadion van Lluís Companys, ook in Barcelona, het nieuwe Olympisch Stadion Cartuja in Sevilla, de Vicente Calderón, de thuisbasis van Atlético Madrid, en het Santiago Bernabéu, eveneens in Madrid. Van de verschillende faciliteiten die in het stadion worden aangeboden, zijn met name een kapel naast de kleedkamers, de presidentiële box, de VIPs-lounge, de perskamers, verschillende televisiestudio's, het Sports Medicine Center, de Operative Control Unit (UCO), de ruimte voor ervaren spelers, het clubmuseum van FC Barcelona en de kantoren van alle verschillende clubafdelingen.

Loop door de Gotische wijk en ontdek de spectaculaire kathedraal van Barcelona, dineer in geweldige tapasrestaurants of ga winkelen in de beroemde winkelstraat Portal de Angel

Antoni Gaudí werd geboren op 25 juni 1852 in Reus, in het kamp van Baix, dat toen de tweede stad van Catalonië was. Hij ging naar de Escoles Pies-school, waar hij uitblonk in meetkunde en rekenen, en een traditionele, religieuze en humanistische opleiding kreeg. Als zoon van een kopersmid begon hij in 1860 te leren over handwerk in de werkplaats van zijn vader. In 1868 verhuisde hij naar Barcelona en bereidde zich voor op de toelating tot de School of Architecture, waar hij in 1873 lid van werd. Hij combineerde zijn studie met het werken als assistent in een architectuurpraktijk, maar ook in de ateliers van een timmerman, een glasmaker en een slotenmaker waar hij deze ambachten leerde. Hij was inconsistent in zijn architectuurstudies, maar viel op in de vakken ontwerp, tekenen en wiskundige berekeningen. In 1878, na zijn studie Architectuur, kreeg hij zijn eerste officiële opdracht. Naarmate zijn professionele reputatie groeide, ondernam hij grotere projecten in opdracht van de bourgeoisie, zoals onder andere de Casa Calvet, de Casa Batlló en de Casa Milà. In 1883 nam hij het ontwerp van de Sagrada Familia over, terwijl hij ook aan andere projecten werkte. Sommige van onze kamers en suites hebben uitzicht op deze geweldige kerk recht voor uw raam! In 1906 verhuisde Antoni Gaudí naar wat nu bekend staat als het Gaudí House Museum, het modelhuis in Park Güell, ontworpen door Francesc d'Assís Berenguer i Mestres, de vriend en rechterhand van de architect, waar hij bijna 20 jaar woonde. Hij werkte 43 jaar aan de tempel tot 1926. In 1914 verliet hij al het andere werk om zich uitsluitend op dit enige project te concentreren tot aan zijn dood op 10 juni 1926, als gevolg van een tragisch ongeluk drie dagen eerder. Zijn begrafenisstoet, die door een groot deel van Barcelona liep en eindigde in de Sagrada Familia, was een groots evenement in de stad als erkenning voor zijn status als de grootste architect die Barcelona ooit heeft gezien. Gaudí werd begraven in de kapel van Onze Lieve Vrouw van de berg Karmel in de crypte van de Sagrada Familia.

Ontdek de stranden van Barcelona vlak voor de deur tijdens een verblijf in Hotel Arts. Bogatell, Nova Icaria of Mar Bella zijn enkele van de beste op loopafstand van het hotel!

Güell wilde de Britse woonparken opnieuw creëren, daarom noemde hij het Park Güell, in het Engels. Gaudí respecteerde de vegetatie die al op het terrein groeide, zoals de johannesbrood- en olijfbomen, en toen er nieuwe soorten werden geïntroduceerd, koos hij voor mediterrane planten die niet veel water nodig hadden. Hij ontwierp ook verschillende systemen voor het verzamelen en opslaan van water, gebaseerd op de irrigatiesystemen waarover hij in de landelijke omgeving van zijn jeugd had geleerd. Zowel de vegetatie als het beheer van de watervoorraden hebben zo bijgedragen aan het voorkomen van de erosie van het land als gevolg van de zware regenbuien in de Middellandse Zee, terwijl tegelijkertijd werd bijgedragen aan het leveren van het water dat de bewoners van het landgoed nodig hadden.