Starhotels Majestic

Palazzo Madama is een paleis in Rome waar de Senaat van de Italiaanse Republiek zetelt. [1] Het werd gebouwd bovenop de ruïnes van de oude baden van Nero, naast Piazza Navona. Het terrein werd in de middeleeuwen aangekocht door de monniken van de abdij van Farfa, die het later aan Frankrijk afstonden. Aan het einde van de 15e eeuw werd begonnen met de nieuwbouw en voltooid in 1505 voor de Medici-familie. Het huisvestte twee Medici-kardinalen en neven, Giovanni en Giulio, die beiden later pausen werden als respectievelijk Leo X en Clemens VII. Catherine de' Medici, het nichtje van Clemens VII, woonde hier ook voordat ze in 1533 trouwde met Henry, zoon van koning Frans I van Frankrijk. Evenals kardinaal Francesco Maria De Monte, beschermheer van de kunstenaar Caravaggio, die hier is overleden. Het paleis dankt zijn naam aan Madama Margherita van Oostenrijk, de buitenechtelijke dochter van keizer Karel V, die trouwde met een andere buitenechtelijke zoon, Alessandro de' Medici en, na zijn dood, Ottavio Farnese. Zo werd een deel van de kunstcollectie van de Florentijnse Medici-familie geërfd door de familie Farnese. De huidige gevel werd halverwege de jaren 1650 gebouwd door zowel Cigoli als Paolo Maruccelli. Deze laatste voegde de sierlijke kroonlijst en grillige decoratieve urnen op het dak toe. Na het uitsterven van de Medici werd het paleis overgedragen aan het Huis van Lotharingen en later aan paus Benedictus XIV, die er de zetel van de pauselijke regering van maakte. In 1849 verhuisde Pius IX hier de ministeries van Financiën en van de Staatsschuld, evenals de pauselijke postkantoren. In 1871, na de verovering van Rome door het nieuw gevormde Koninkrijk Italië, werd het palazzo de zetel van de senato de Regno.

De basiliek verheft zich boven de heuvel van Superga, een van de hoogste en panoramische punten van de stad. Deze plek werd gekozen door de hertog Vittorio Amedeo II van Savoia, die het wilde bouwen om de Maagd Maria te bedanken voor de nederlaag van de Franse belegering in 1704. Deze prachtige basiliek werd gebouwd door de architect uit Messina Filippo Juvarra; dit is zijn belangrijkste architecturale werk. De basiliek werd in 1731 onthuld door Carlo Emanuele II. In het grote mausoleum, dat ondergronds is gebouwd, bevinden zich de graven van de sabaudische koningen, van Vittorio Amedeo II tot Carlo Alberto, en de talrijke prinsen uit de familie van Savoia. De ingang van de kerk bestaat uit drie trappen die naar de klassieke pronao leiden. Naast de veranda zijn er twee vormen waaruit de prachtige klokkentorens verrijzen. De kaart is achthoekig en heeft hoekpilaren. Sommige korinthische zuilen, die op kelders met een concaaf verloop zijn geplaatst, leunen tegen de pilaren. De zijkapellen bewaren schilderijen van Ricci en Beaumont en de marmeren paletten van Cametti en Cornacchini. Links van de ingang van de basiliek bevindt zich de toegang tot de graven van de koningen; achter het religieuze gebouw bevindt zich het klooster dat gastvrijheid bood aan de Congregatie van de gewone priester die Vittorio Amedeo zocht. Op 4 mei 1949 stortte het vliegtuig dat het voetbalteam van het grote Turijn uit Lissabon naar huis bracht, tegen de achterkant van het gebouw neer. Deze vliegtuigcrash veroorzaakte een van de verschrikkelijkste tragedies van de Italiaanse naoorlogse periode. Aan de achterkant van de kerk staat een gedenksteen gewijd aan de kampioenen en aan hun teammanagers die tijdens het vliegtuigongeluk om het leven zijn gekomen. De muur die door de crash werd verwoest, werd niet herbouwd en is nog steeds zichtbaar.

Het Museum of the Shroud is gevestigd in de crypte van de kerk van Saint Sudarium in Turijn. De nieuwe site, geopend in 1998, is een crypte met virtuele schilderijen over Jesus Passion, geprojecteerd door 15 machines op de volta en nissen, die de bezoeker langzaam maar voortdurend begeleiden. Het museum is opgericht in 1936 om de verschillende fases van de geschiedenis van het Sheet te volgen en wetenschappelijk onderzoek te doen naar het imago van het Sheet, waarbij materiaal werd verzameld dat bewaard is gebleven door de Confraterniteit van Saint Sudario. Het museum biedt de bezoeker volledige en uitgebreide informatie over de onderzoeken van de lijkwade van de 16e eeuw tot heden, waarbij historische, wetenschappelijke, toegewijde en artistieke aspecten aan bod komen.

De Porte Palatine zijn de deuren van de romaanse stad Augusta Taurinorum (Porta Principalis) en ze behoren tot het middeleeuwse fort waaraan ze hun naam ontlenen, het Palatium. Ze kijken uit op het plein van de koepel en ze kijken ook uit op de karakteristieke markt van Porta Palazzo en het Museo of Antichità. Vanaf de zijkant van de Via XX Settembre is het mogelijk om de ruïnes van het Romeinse theater te zien.

Het Museum voor Oude Egypte van Turijn is een van de belangrijkste, misschien wel de belangrijkste in Europa: er zijn vondsten en collecties van de beschaving van de farao's van de 17e eeuw tot nu. De collectie wordt gekenmerkt door talrijke voorwerpen en uitzonderlijke documenten: beelden, papyrus, sarcofaag, stèle, mummies, voorwerpen in brons, juwelen, serviesgoed en andere voorwerpen uit het gewone leven. Het meest antieke beeldhouwwerk is dat van prinses Redi, gebeeldhouwd ten tijde van de 3e dynastie (rond 2.800 voor Christus).

De Mole Antonelliana, het echte symbool van de stad Turijn, ontleent zijn naam aan de architect van Novara Alessandro Antonelli, die de stad tussen 1863 en 1889 bouwde, vanwege financiële wisselvalligheden en polemieken over de stabiliteit van de stad. De Antonelliaanse Mol had de joodse tempel van de Turijnse gemeenschap van Israël moeten zijn. Tegenwoordig is de Mole de locatie van het National Cinema Museum, dat voorheen gevestigd was in Palazzo Chiablese.